ตามที่เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน 2564 อดีตสมาชิกสหกรณ์จำนวน 19 คน ที่สิ้นสมาชิกภาพแล้วในปี 2563 และ 2564 (“โจทก์”) ได้ยื่นฟ้องสหกรณ์ต่อศาลแพ่งในคดีผู้บริโภค คดีหมายเลขดำที่ ผบ.2201/2564 เพื่อขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนมติที่ประชุมคณะกรรมการดำเนินการ มติที่ประชุมใหญ่วิสามัญ และมติที่ประชุมใหญ่สามัญ ครั้งที่ 2/2564 เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2564 ในส่วนที่เกี่ยวกับการลงมติให้รอการจ่ายคืนค่าหุ้น การคำนวณมูลค่าหุ้นที่จะจ่ายคืนแก่สมาชิกที่สหกรณ์ชะลอการจ่ายค่าหุ้นไว้ การรับรองงบการเงิน และส่วนที่เกี่ยวกับการแก้ไขข้อบังคับข้อ 41 และขอให้บังคับสหกรณ์ชำระเงินแก่โจทก์ เป็นเงินจำนวน 1,807,526.79 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตรา 5% ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ และศาลชั้นต้นได้พิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์ เป็นคดีหมายเลขแดงที่ ผบ.597/2566 โดยโจทก์มีสิทธิขออุทธรณ์ได้ภายใน 1 เดือน แต่โจทก์ได้ยื่นขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์เป็นจำนวนถึง 5 ครั้ง จนครั้งหลังสุด (ครั้งที่ 5) ศาลอุทธรณ์จึงได้มีคำสั่งยกคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ของโจทก์ แม้ต่อมาโจทก์ได้ยื่นขออนุญาตฎีกาคัดค้านคำสั่งศาลอุทธรณ์ดังกล่าว แต่ศาลฎีกาได้พิจารณาและมีคำสั่งยกคำร้องและไม่รับฎีกาคัดค้านคำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ขยายระยะเวลาและไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ คดีจึงได้ถึงที่สุดแล้วตามคำสั่งของศาลฎีกา (ชั้นขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์) ทั้งนี้ ตามใบสำคัญคดีถึงที่สุด ที่ ศย 300.001/(ผบ) 2133 ลงวันที่ 13 พฤษภาคม 2568 จากผลของคำพิพากษาศาลชั้นต้นที่ยกฟ้องโจทก์และคำสั่งของศาลฎีกาดังกล่าวชี้ให้เห็นว่า สหกรณ์ได้ดำเนินการโดยชอบด้วยกฎหมายมาโดยตลอด จึงไม่ต้องรับผิดคืนเงินค่าหุ้นตามที่โจทก์ฟ้องแต่อย่างใด
สหกรณ์ออมทรัพย์ พนักงาน ธนชาต จำกัด
26 มิถุนายน 2568
